【漢語大詞典●婆羅門】
<P align=center>【漢語大詞典●婆羅門】<p><br>1.古印度四種姓之一。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>居於種姓之首,世代以祭祀、誦經、傳教爲專業,是社會精神生活的統治者,享有種種特權。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐玄奘『大唐西域記·印度族姓』:“若夫族姓殊者,有四流焉:一曰婆羅門,淨行也,守道居貞,潔白其操。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.印度古代宗教名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>相傳約於公元前七世紀形成,以崇奉婆羅賀摩而得名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『隋書·南蠻傳·赤土』:“其俗敬佛,尤重婆羅門。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸趙翼『春間晤西莊於吳門』詩:“婆羅門善呪,無此大神道。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸譚嗣同『仁學』二七:“雖然其差如此,而其變不平等教爲平等則同,三教殆皆源於婆羅門乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
3.古印度別稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐玄奘『大唐西域記·印度名稱』:“印度種姓族類群分,而婆羅門特爲淸貴,從其雅稱,傳以成俗,無云經界之別,總謂婆羅門國焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
4.曲調名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐南卓『羯鼓錄』載諸宮曲中有『婆羅門』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『敦煌曲子詞』中也有調名『婆羅門』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>按,『婆羅門』曲系唐開元中西涼都督楊敬述進獻,天寶十三年改名『霓裳羽衣曲』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>參閱宋王灼『碧雞漫志』卷三。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]