【漢語大詞典●媾】
本帖最後由 三才 於 2013-7-21 17:15 編輯 <br /><br /><P align=center><B><FONT size=5>【<FONT color=red>漢語大詞典●媾</FONT>】</FONT><P><BR>①[ɡòuㄍㄡˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>[『廣韻』古候切,去候,見。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>1.親上加親;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>結爲婚姻。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『說文·女部』:“媾,重婚也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>段玉裁注:“重婚者,重疊交互爲婚姻也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『易·屯』:“匪寇,婚媾。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“馬季長云:‘重婚曰媾。’</STRONG><STRONG>鄭玄云:‘媾,猶會也。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『左傳·隱公十一年』:“唯我鄭國之有請謁焉,如舊昏媾,其能降以相從也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>杜預注:“婦之父曰昏,重婚曰媾。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐沈既濟『枕中記』:“生五子……,其姻媾皆天下望族。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>2.會合,交合。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐李白『草創大還贈柳官迪』詩:“造化合元符,交媾騰精魄。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>明武陵仙史『啄木鸝·春思』套曲:“心兒媾,話兒兜,邂逅姻緣成白首。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>3.指男女交合。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸和邦額『夜譚隨錄·香云』:“見二人赤身臥地上,燭之,則公子與其妻媾耳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>4.講和,求和。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『史記·平原君虞卿列傳』:“不如發重使爲媾。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>司馬貞索隱:“求和曰媾,媾亦講,講亦和也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>5.厚待,寵愛。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『詩·曹風·候人』:“彼其之子,不遂其媾。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>毛傳:“媾,厚也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG></STRONG></P></B>
頁:
[1]