三才 發表於 2013-7-21 20:29:14

【漢語大詞典●嬰】

本帖最後由 三才 於 2013-7-21 20:33 編輯 <br /><br /><P align=center><B><FONT size=5>【<FONT color=red>漢語大詞典●嬰</FONT>】</FONT>
<P><BR>①[yīnɡㄧㄥ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>[『廣韻』於盈切,平淸,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“孆”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“孾”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“嬰”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>1.頸飾。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『說文·女部』:“嬰,頸飾也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>2.系;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>穿戴。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·富國』:“辟之是猶使處女嬰寶珠,佩寶玉,負戴黃金而遇中山之盜也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊倞注:“嬰,繫於頸也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·虞延傳』:“王莽末,天下大亂,延常嬰甲胄,擁衛親族,扞禦鈔盜,賴其全者甚衆。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉干寶『搜神記』卷十一:“乃各作繡香囊一枚,盛以金珠環,預嬰二子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>3.繞;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>圍繞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·司馬遷〈報任少卿書〉』:“其次剔毛髮嬰金鐵受辱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>呂延濟注:“嬰,繞也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·卓茂傳論』:“建武之初,雄豪方擾,虓呼者連響,嬰城者相望。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李賢注:“嬰城,言以城自嬰繞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『厲法禁策』:“其罪至於除名,而其官不足以贖,則至於嬰木索受笞箠,此亦天下之至辱也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>4.糾纏;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>羈絆。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·解老』:“禍害至而疾嬰內。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉陸機『赴洛道中作』詩之一:“借問子何之,世網嬰我身。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『晩登瀼上堂』詩:“四序嬰我懷,群盜久相踵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·王龜傳』:“侍父至河中,廬中條山,朔望一歸省,州人號郞君谷,未始以人事自嬰。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>5.遭受;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>遇。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉袁宏『後漢紀·質帝紀』:“今我元元,嬰此飢饉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐王維『李陵詠』:“既失大軍援,遂嬰穹廬恥。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明宋濂『懷遠大將軍於君墓志銘』:“君以一書生,嬰亂世,乃能倡義旅以捍鄕邦。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸周亮工『題蕉堂圖』:“公詩不宜作不吉祥語,予不能從,則予數嬰憂患自取哉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>6.接觸;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>觸犯。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·議兵』:“延則若莫邪之長刃,嬰之者斷;</STRONG><STRONG>兌則若莫邪之利鋒,當之者潰。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·說難』:“夫龍之爲蟲也,柔可狎而騎也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>然其喉下有逆鱗徑尺,若人有嬰之者,則必殺人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王先愼集解:“嬰,觸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋陸遊『送湯淇公鎮會稽』詩:“舊盟顧未解,誰敢嬰其鋒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明高啟『要離墓』詩:“弱夫殺壯士,誰敢嬰餘怒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>7.施加。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·賈誼傳』:“遇之有禮,故群臣自憙;</STRONG><STRONG>嬰以廉恥,故人矜節行。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“嬰,加也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋葉適『故知廣州敷文閣待制薛公墓志銘』:“宴安之從,士如束蒿,礪其頸吭,嬰以斧刀。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>8.初生的女孩。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『玉篇·女部』引『蒼頡篇』:“男曰兒,女曰嬰。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>9.泛指初生兒。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『釋各·釋長幼』:“人始生曰嬰。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>10.通“纓”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>套在馬頸上的革帶。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『釋名·釋車』:“鞅,嬰也。</STRONG><STRONG>喉下稱嬰,言纓絡之也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·晉語二』:“亡人之所懷挾嬰瓖,以望君之塵垢者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韋昭注:“嬰,馬纓。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>11.通“罌”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『穆天子傳』卷二:“天子乃賜之黃金之嬰三六。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>洪頤煊校:“嬰,古罌字。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>12.通“鸚”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“嬰母”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>13.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『廣韻·平淸』引漢應劭『風俗通』:“嬰氏,晉大夫季嬰之後。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG></STRONG></P></B>
頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●嬰】