【漢語大詞典●幽林】
<P align=center>【漢語大詞典●幽林】<p><br>幽深茂密的樹林。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>漢班固『西都賦』:“其陽則崇山隱天,幽林穹谷,陸海珍藏,藍田美玉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>晉左思『魏都賦』:“菀以玄武,陪以幽林。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐宋之問『陸渾山莊』詩:“源水看花入,幽林採藥行。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸姚鼐『復魯絜非書』:“其得於陰與柔之美者,則其文如升初日、如淸風、如雲、如霞、如煙、如幽林曲澗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]